Betty de Groot heeft van Hans Roldanus, met instemming van het voltallige bestuur en onder toeziend oog van onze voorzitter Ben Hanewinkel, vandaag de wisselplaquette ontvangen, met het Sachtorter-plaquette-kistje. . Betty mag de plaquette binnen nu en vijf jaar aan iemand doorgeven die een grote (theologische) bijdrage aan de Peper heeft geleverd.
De woorden van Hans Roldanus bij de uitreiking van de wisselplaquette op zondag 26 mei 2019:
Zoals onze stichtingsnaam zegt draaide het bij ons om vieringen. Vieringen, waarvoor wij vrijelijk zouden kunnen putten uit verschillende liturgische tradities, individuele geloofsuitingen; en evenzeer uit de voortgaande creatie van geloofsliederen en –teksten.
Maar, zoals het is gegaan in het begin de Kerk en steeds weer, samen vieren met de Bijbel als bezielend middelpunt schept een geloofsgemeenschap waarin luisterende mensen ook naar elkaar omzien en elkaar stimuleren tot daden van dienst en hoop buiten de zondagmorgen en de gewijde ruimte: pastoraat en diakonaat.
Een pastoraatgroep was er al spoedig. En toen twee gezinnen in ons midden terugkwamen van hun ‘dienst over grenzen’ – in Mozambique en Honduras – brachten zij hier de stimulans in om deze vieringgemeenschap over de grenzen van de eigen kring en onze religieuze behoeften heen te doen kijken. Betty en Olof, Annemiek en Benno nodigden na een viering Pepergangers die dit besef van een leemte deelden uit op de zolder, vertelden over hun ervaringen ginds, en stelde de vraag of er aan het venster op de wereld en de betrokkenheid met een geloofsgemeenschap in een ander continent niet een bepaalde structuur zou kunnen worden gegeven; naast dat wat zonder twijfel verschillenden individueel al deden. Er bleek voldoende respons om een werkgroep op te zetten onder de Bijbelse – en daarom niet overmoedige – naam van ‘Einden der Aarde’. De bedoeling was van meet aan om niet een geldinzamelgroep voor ondersteuning van een project te zijn ( al mocht dat er ook wel van komen ) maar een relatie op te bouwen waardoor wij hier net zo goed ‘ontvangers’ en ‘leerlingen’ zouden worden, naast wat wij zelf te bieden hebben. Deze gelijkwaardigheid in uitwisseling is in de praktijk niet altijd makkelijk gebleken; soms was het méér onze wens dan een behoefte van ginds. Maar het bleef toch het streven van Einden der Aarde.
Betty, jij hebt de leiding van de werkgroep op je genomen en voorzitter ben je nog steeds. Met welk een trouw en volharding! Zeker, er zitten bij Einden der Aarde ook anderen die vanaf het begin tot op heden meedoen en zich inzetten. Twee zijn regelmatig naar hun respectievelijke ‘einden’ toegegaan om diensten te verlenen: bij Makeni in Zambia en bij Yasap op Timor. Je had steun van anderen die langer of korter lid waren en zich inzetten elk op haar/zijn manier. Maar – roep ik rond – ik zie Betty graag als de onvermoeibare spil!
Jij hebt dit onmisbare facet van de Peper aan de gang gehouden: talloze vergaderingen voorgezeten, uitwisselingen met Makeni vormgegeven, vieringen ingebracht rond een specifiek ‘Einden der Aarde’-thema. En de groep ook ons beter bewust laten worden van de samenhang tussen ons welvoorziene voedingspatroon met de economie van de ‘Einden’, die vaak onder onze vanzelfsprekend geworden luxe te lijden heeft: de Pepertuin is een logisch complement van de open aandacht voor het leven van velen in de minder bedeelde landen.
Wij zijn je erkentelijk dat je deze kant en consequentie van ons geloofsleven zo lang en bezield hebt levend gehouden. Met voor jou kenmerkende nuchtere bescheidenheid !